Embrace de fucking zebra

Morgen komt er een uitgebreid interview uit in Mezza (een magazine van het Algemeen Dagblad), waarin ik vertel over mijn artiestschap. De eerste zinnen van dat interview verwoorden het grootste conflict van mijn jaar: “Het jaar van de oorlog werd het jaar van haar muzikale doorbraak.” Nog steeds vraag ik me bijna dagelijks af: hoe kan ik genieten van zo'n grote tegenstrijdigheid?

2022: het jaar van tegenstrijdigheden

2022 was voor mij het jaar van tegenstrijdigheden. Mooie ervaringen en prestaties gingen hand in hand met grote obstakels en tegenslagen. Terwijl ik dit schrijf, besef ik me dat dit helemaal niet uniek is, maar een gegeven voor iedereen. Mijn moeder zou zeggen: "Het leven is een zebra. Na elke zwarte streep komt een witte, maar daarna ook weer en zwarte". Iets wat ik begrijp en erken, maar moeilijk kan accepteren.

Cliché

Het liefst heb ik namelijk altijd alles onder controle. Tot het neurotische aan toe. Maar dit jaar werd ik keer op keer geconfronteerd met die irritante zebra die 'het leven' heet. Het gevolg? Sommige ambities moesten (tijdelijk) plaats maken voor nederigheid, rust en acceptatie. Soms herkende ik mezelf in mijn stampvoetende, 3-jarige nichtje. Boos op de wereld en klaar om iedereen te vernietigen met een pruillipje. Ik kan je vertellen dat je daar als 27-jarige niet meer mee wegkomt. Ik moest het anders aanpakken en probeerde mijn focus verleggen van wat ik niet had, naar wat ik wél heb. Wat een cliché hè?

Zwart-wit

Ik zong dit jaar vaak voor een verdrietige aanleiding, maar kon veel mensen raken met mijn muziek en stem. Ik bezocht gevluchte oorlogskinderen in Moldavië, maar gaf hen (en daarmee mezelf) een ervaring voor het leven. Mijn instrumenten werden gestolen, maar direct daarna werd ik overspoeld met liefde en steun van de mensen om me heen. Dit jaar heb ik heel veel moeten laten voor mijn artiestenbestaan, maar daar kreeg ik drie keer zoveel kennis en ervaringen voor terug. Ik moet mijn moeder gelijk geven, elke zwarte streep wordt gevolgd door een witte.  

Kerstboodschap

Mijn kerstboodschap: je hebt geen invloed op de zebra. Tegenslagen en obstakels zijn een gegeven voor iedereen. Waar je wél invloed op hebt is hoe je op de situatie reageert en welk perspectief je aanneemt, dat van de zwarte streep of van de witte. Vanuit het juiste perspectief, verdwijnen de obstakels als vanzelf en maken tegenstrijdigheden plaats voor simpele maar 0-zo-waardevolle dankbaarheid. Iets waar ik dan - ondanks de tegenstrijdigheden - met volle teugen van kan en moet genieten   

Embrace de fucking zebra 🦓